Είναι πλέον
γεγονός. Τα Χριστούγεννα είναι μόλις μία ανάσα μακριά και τα πάντα γύρω μας
φροντίζουν να μας το θυμίζουν. Στολισμένες βιτρίνες, φωτισμένα μπαλκόνια,
ετοιμασίες, χριστουγεννιάτικα γλυκά και φυσικά μην ξεχνάμε τις αμέτρητες
βασιλόπιτες που από τώρα κάνουν την εμφάνισή του στους φούρνους με το 2017
γραμμένο με πολύχρωμο γλάσσο στην επιφάνεια.
Και εκεί που
αφηρημένος διαλέγεις ποιο καρβέλι ψωμί σου φαίνεται καλύτερο η συνειδητοποίηση
σε χτυπάει κατακούτελα: Ένας ακόμα χρόνος τελείωσε . Το οποίο φυσικά ακολουθείται από το γνωστό
: Πω πω… πώς περνάει έτσι ο χρόνος… Κι
όσα περισσότερα στολίδια, δώρα, γούρια κτλ βλέπεις με τον νέο χρόνο τυπωμένο
επάνω τους τόσο περισσότερο σφίγγεται το στομάχι σου. Ήταν ο χρόνος που πέρασε
όπως τον περίμενες; Έκανες όλα όσα
ήθελες να κάνεις; Πόσες καλές και πόσες κακές στιγμές σου χάρισε ; Τι γεύση σου
άφησε;
Οι άνθρωποι
ακολουθούμε ακριβώς τον ίδιο δρόμο κάθε φορά που ολοκληρώνεται ένα κεφάλαιο στη
ζωή μας. Είμαστε είτε το θέλουμε είτε όχι, πλάσματα της συνήθειας… για να τα βγάλουμε
πέρα με μία κατάσταση πρέπει να τη συνηθίσουμε, να την κάνουμε κτήμα μας και
όταν αυτή τελειώνει αναγκαστικά νιώθουμε ένα μικρό ή πολλές φορές μεγάλο κενό.
Είτε αυτή ή κατάσταση είναι μια τάξη στο σχολείο, μία δουλειά, μία σχέση, μία
φιλία ή ένας ολόκληρος χρόνος. Η αλλαγή είναι πολλές φορές δυσάρεστη αλλά είτε
μας αρέσει είτε όχι είναι αναγκαία.
Και φυσικά
μην ξεχνάς ότι όταν κάτι τελειώνει αναπόφευκτα αρχίζει κάτι άλλο. Ένα νέο
ξεκίνημα… Και αυτό το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Άλλωστε με το που μας περάσει η
απογοήτευση για τον κύκλο που έκλεισε όλοι ενθουσιαζόμαστε με την νέα αρχή που
βρίσκεται μπροστά μας. Υπάρχει μια πολύ γοητευτική, πολύ ελπιδοφόρα αίσθηση που
συνοδεύει τις μέρες που ακολουθούν. Το να μην ξέρεις εκατό τοις εκατό τι σε
περιμένει, να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα σου, να <<ξυπνάς>> από το
συνηθισμένο που ήξερες μέχρι τώρα μπορεί να σε ξεβολεύει αλλά σου δίνει και το
προνόμιο της ελευθερίας, της αμφιβολίας και αν προσπαθήσεις λίγο παραπάνω της
αισιοδοξίας.
Έχεις την
ευκαιρία να τα κάνεις όλα από την αρχή, να διορθώσεις όσα διορθώνονται, να
κάνεις πραγματικότητα αυτά που ονειρεύεσαι, να πάρεις μία καινούρια ανάσα
φρέσκου αέρα. Όταν δημιουργείται ένα κενό στη ζωή σου , καλό ή κακό, ανοίγει
χώρος για κάτι νέο. Και είναι στο χέρι σου αν θα γεμίσεις αυτό το κενό
δημιουργικά, με νέες εμπειρίες, ανθρώπους, γνώσεις και επιτυχίες ή με
απαισιοδοξία, γκρίνια και στασιμότητα.
Και μην
απογοητεύεσαι με την αποτυχία. Αν ο κύκλος που κλείνει δεν είχε τα αποτελέσματα
που περίμενες δεν σημαίνει ότι και ο επόμενος που ανοίγει θα είναι εξίσου
αρνητικός. Αντιθέτως άσε την αποτυχία να γίνει το κίνητρό σου για το μέλλον.
Άσε όσα δεν έκανες , όσα έχασες να γίνουν οι στόχοι που θα πετύχεις στο μέλλον.
Το μυστικό
είναι στο ρεαλισμό. Μην θέτεις στόχους που είναι πρακτικά αδύνατο να πετύχεις.
Μην απαιτείς από τον εαυτό σου να γίνει κάτι που δεν είναι. Προσπάθησε να τον
βελτιώσεις και όχι να τον αλλάξεις. Να στοχεύεις ψηλά αλλά όχι ανέφικτα. Γιατί
όταν επιβραβεύεις τον εαυτό σου με μικρές επιτυχίες το άθροισμά τους θα σε
κάνει να φτάσεις σε σημεία που ούτε καν φανταζόσουν.
Μην βλέπεις λοιπόν αυτό που κλείνει, αυτό που τελειώνει… ο χρόνος μας είναι πολύτιμος για να γκρινιάζουμε γι' αυτά που χάσαμε. Πάρε αυτό που σε δίδαξε το παρελθόν και χρησιμοποίησέ το για να κάνεις καλύτερο το μέλλον.
Γράφει, η
Μαριαλένα Τσομπανάκη
