Υπάρχουν λέξεις στη καθημερινή μας ζωή που
όταν τις ακούμε, όταν τις λέμε ή όταν τις γράφουμε κάνουν πολύ περισσότερα από
το να αναπαριστούν απλά μια έννοια. Είναι λέξεις τόσο φορτισμένες
συναισθηματικά, τόσο απίστευτα φορτωμένες με εικόνες, αναμνήσεις, μυρωδιές και
εμπειρίες που είναι σχεδόν αδύνατο να περάσουν αδιάφορα από μπροστά μας. Οι
λέξεις αυτές μπορεί να είναι διαφορετικές και συγκεκριμένες για τον καθέναν μας
, υπάρχει όμως μία η οποία, καλώς ή κακώς , αφορά και συγκινεί όλους μας το
ίδιο, και αυτή είναι η λέξη οικογένεια.
Φυσικά το τι προκαλεί και τι ξυπνάει στον
καθένα μας το άκουσμα της οικογένειας αλλάζει ανάλογα με το άτομο και κυρίως
ανάλογα με τη χρονική περίοδο. Πόσες και πόσες φορές δεν θυμάσαι να χτυπάς με
θεματική ένταση την πόρτα του δωματίου σου φωνάζοντας κάτι του τύπου << Δεν είστε εσείς η οικογένειά μου !
>> ή << Έχω την χειρότερη
οικογένεια του κόσμου !>> ή ακόμα και αν δεν το φώναξες σίγουρα το
σκέφτηκες. Μετά από λίγο καιρό όμως ή συχνότερα μετά από λίγες μέρες το ομηρικό δράμα του έφηβου εαυτού σου
τελείωσε και κατάλαβες ότι μάλλον δεν είναι και τόσο άσχημα τα πράγματα. Ωστόσο
το πιθανότερο είναι ότι δεν το παραδέχτηκες ποτέ…
Αυτό που έκανες και ίσως ακόμα να κάνεις
είναι να συγκρίνεις. Συγκρίνεις την οικογένειά σου, το σπίτι σου, τις σχέσεις
σου με εκείνους που αγαπάς, με <<
τα καλύτερα >> παραδείγματα που βλέπεις γύρω σου και συνήθως
αισθάνεσαι αρκετά μειονεκτικά ή πολύ λίγες φορές ίσως και λίγο αχάριστος.
Φυσικά δεν είσαι μόνος σου αυτό. Όλοι οι άνθρωποι έχουν την έμφυτη τάση να
συγκρίνουν αυτό που έχουν με αυτό που βλέπουν γύρω τους. Είναι ο τρόπος μας να
παραδειγματιζόμαστε και να βελτιωνόμαστε. Παράλληλα όμως, έχουμε και την επίσης
έμφυτη τάση να το παρατραβάμε και όπως λέει και το τραγούδι, σε αυτήν την τρέλα
είμαστε όλοι μας συνένοχοι.
Προς υπεράσπισή μας, η σημερινή κοινωνία θέτει
εξαιρετικά υψηλά τον πήχη της σε σχέση με το τι καλύπτει τις << ανάγκες
>> μας. Γιατί σύμφωνα με την Coca Cola σωστή οικογένεια είναι μόνο εκείνη,
που γελάει χωρίς προφανή λόγο γύρω από ένα τέλεια διακοσμημένο τραπέζι, για ένα
καθημερινό μεσημεριανό , σύμφωνα με την Cosmote σωστός πατέρας είναι εκείνος που
φροντίζει σε σταθερό ρυθμό να εφοδιάζει την τέλεια οικογένειά του με απλά
καθημερινά δώρα, όπως υπερσύγχρονα smartphones, tablets και τα σχετικά, και σύμφωνα με κάθε
διαφήμιση τυριού ever σωστή μητέρα είναι εκείνη που καθημερινά φροντίζει το τοστ των παιδιών
της να είναι σε τέλειο σχήμα και κατά προτίμηση με μια φατσούλα από αλλαντικά
στην επιφάνεια.
Φυσικά να σημειώσουμε ότι όλες αυτές οι
οικογένειες αποτελούνται από εξαιρετικά φωτογενή, πάντα χτενισμένα και άψογα μακιγιαρισμένα
μέλη με απαραίτητο αξεσουάρ ένα ξανθό και αφύσικα υπάκουο λαμπραντόρ στο βάθος
του << καθημερινού >> σπιτιού τους. Δεν φωνάζουν ποτέ, δεν
διαφωνούν για τίποτα και η συμβίωσή τους είναι τέλεια εναρμονισμένη χωρίς
κανένα απολύτως πρόβλημα. Και επειδή σαν παιδιά σε ζαχαροπλαστείο ότι βλέπουμε
το θέλουμε, πολύ συχνά στην καθημερινή σου ζωή θα συναντήσεις ανθρώπους που
προσπαθούν με κάθε τρόπο να σου δείξουν πόσο τέλεια και υπέροχη και λειτουργική
είναι η δική τους οικογένεια. Μόνο που όσο πιο έντονη είναι αυτή η επιθυμία για
επίδειξη συνήθως τόσο μεγαλύτερο είναι και το πρόβλημα που κρύβεται από πίσω ή
τουλάχιστον το πρόβλημα που τα <<υπερήφανα
μέλη>> πιστεύουν, ότι υπάρχει στο σπίτι τους.
Άλλωστε σήμερα μας είναι πολύ εύκολο να
βαφτίσουμε προβληματικό κάτι πολύ φυσιολογικό από τη στιγμή που δεν ταιριάζει
με την τέλεια εικόνα που έχει φυτευτεί στο κεφάλι μας. Και έχουμε συνηθίσει
τόσο πολύ να παραπονιόμαστε γιατί οι γονείς μας << δεν μας καταλαβαίνουν >>, γιατί οι παππούδες μας
είναι << παλαιών αρχών >>,
γιατί τα αδέρφια μας είναι << ανώριμα
ή αυταρχικά >>, γιατί το σπίτι μας είναι μικρό, ή γιατί δεν κάνουμε
κι εμείς όλα αυτά τα υπέροχα δείπνα ή μαγευτικά ταξίδια με τη δική μας
οικογένεια, που σταματάμε να βλέπουμε τα πραγματικά σημαντικά πράγματα που
έχουμε ήδη πίσω από την πόρτα μας.
Γιατί όσα
ελαττώματα κι αν πιστεύεις ότι έχει η δική σου οικογένεια έχεις ένα σπίτι να
γυρνάς, το οποίο δεν θα είχες αν οι γονείς σου << δεν σε νοιάζονταν >> όπως πιστεύεις, έχεις φαγητό
στο τραπέζι σου και καθαρά σεντόνια στο κρεβάτι σου που δεν θα είχες αν η μαμά σου
<< ήταν η χειρότερη του κόσμου
>> και έχεις γιαγιάδες και παππούδες που θα στερηθούν έστω και τα
λίγα που έχουν για να σου δείξουν την αγάπη τους.
Και μην
ξεχνάς ότι για όλους εμάς που οδυρόμαστε για την υπέροχα ατελή οικογένειά μας
υπάρχουν κι εκείνοι που έχουν χάσει εντελώς τη δική τους και καταλαβαίνουν ότι
η τεράστια αχαριστία μας ίσως είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα του σήμερα.
Φέτος λοιπόν
τα Χριστούγεννα πάρε μια βαθιά ανάσα, μύρισε τα μελομακάρονα που έφτιαξε η
γιαγιά σου, το φαγητό που ετοιμάζει η μητέρα σου, και άνοιξε τα μάτια σου.
Γιατί το
μεγαλύτερο δώρο δεν βρίσκεται κάτω από το δέντρο σου αλλά γύρω από αυτό.
Γράφει, η Μαριαλένα Τσομπανάκη
