Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στα μακρινά, ή
όχι και τόσο μακρινά, μαθητικά σας χρόνια, θέλω να θυμηθείτε πόσοι από εσάς
έχετε σημειώσει με μανία σε τετράδια, βιβλία, ντοσιέ , θρανία και οποιαδήποτε
άλλη εγγράψιμη επιφάνεια την φράση « don’t worry , be happy».
Οι απάντηση είναι : οι
περισσότεροι. Κι αν οι αγγλικές φράσεις δεν ήταν το φόρτε σου, τότε τουλάχιστον
κάποιες χαμογελαστές φατσούλες έχουν διακοσμήσει όλα τα παραπάνω σε περιόδους ανυπόφορης
σχολικής, εφηβικής και ακόμη και εργασιακής βαρεμάρας.
Η χαρά, η αισιοδοξία και φυσικά η προσπάθεια
για την κατάκτησή της ήταν και θα είναι πάντα κάτι που πάντα έχουμε στο πίσω
μέρος του μυαλού μας, όσο «καλά» κι αν θεωρούμε, ή θεωρούν οι γύρω μας ότι
είμαστε. Παρά τις διάφορες ανόδους ή καθόδους που μπορεί να έχει η ποιότητα
ζωής μας στο βάθος του χρόνου η φράση «είμαι απόλυτα ευτυχισμένος» είναι από
τις σπανιότερες που θα ξεστομίσουν τα χείλη μας.
Κι αυτό
είναι κάτι φυσικό… ο άνθρωπος από τη φύση του ικανοποιείται πολύ δύσκολα, και
αυτό όχι γιατί οι στόχοι που θέτει είναι ακατόρθωτοι αλλά γιατί όσα κι αν
έχουμε καταφέρει πάντα θέλουμε κάτι ακόμα περισσότερο. Άλλωστε, όπως έλεγε ο
Σοπενχάουερ « η επιθυμία είναι η πηγή κάθε κακού» και όσο απόλυτο κι αν
ακούγεται η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές που έχουμε «τις μαύρες
μας» ο λόγος είναι ότι θέλουμε απεγνωσμένα κάτι, που δεν μπορούμε προς το παρόν
να έχουμε… από το νέο i-phone έως την ανάκαμψη της υγείας μας. Από την άλλη αν δεν θέλαμε απολύτως
τίποτα, αν δεν επιθυμούσαμε να κατακτήσουμε κανέναν άλλο στόχο, τότε… πώς και
με ποιο τρόπο θα προχωρούσαμε μπροστά ; Πώς θα βελτιωνόμασταν ; Πώς θα δίναμε
νόημα στη ζωή μας;
Τα πάντα θα φάνταζαν γκρίζα και μουντά και
σίγουρα αυτά δεν είναι τα χρώματα που φανταζόμαστε, η πολυπόθητη και αιωνίως
αναζητούμενη, ευτυχία να φέρει. Όπως λοιπόν και για κάθε τι άλλο, η λύση που
αναζητάμε πρέπει να είναι κάπου στη μέση...
Ούτε το << δεν θέλω τίποτα >> αλλά ούτε και το << θέλω
τα πάντα >> φαίνεται να είναι η
απάντηση στο γνωστό << πώς θα γίνω χαρούμενος ; >> που μας
βασανίζει.
Το να ακυρώσεις ένα σημαντικό και δύσκολο
στόχο που έχεις θέσει σίγουρα δεν θα σε κάνει χαρούμενο. Αντιθέτως όμως, και το
να βασίσεις κάθε ίχνος δύναμης και κάθε ελπίδα ευτυχίας που διαθέτεις στην
εκπλήρωσή του θα φέρει ακριβώς τα ίδια
αποτελέσματα.
Πόσες φορές
έχει πει ή έχεις ακούσει το << αν δεν περάσω, θα πεθάνω… >> ,
<< το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί του/της, μόνο αυτό θα με κάνει
ευτυχισμένο>>, << το μόνο που θέλω είναι αυτή η θέση… αυτή και
τίποτα άλλο >>
Λυπάμαι που
στο χαλάω, αλλά όταν μιλάς για <<θέλω>> ,το <<μόνο>>
δεν υπάρχει. Ποτέ δεν θες μόνο κάτι.
Αυτό το κάτι που θες θα είναι το μοναδικό, μέχρι που θα θες μόνο κάτι άλλο και πάει λέγοντας…
Λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο δεν θα ικανοποιηθείς και δεν θα γίνεις
χαρούμενος ποτέ. Ακούγεται κλισέ, αλλά αν θες πραγματικά να βγεις από αυτόν τον
κύκλο της μόνιμης έλλειψης και απογοήτευσης πρέπει να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις πόσα πολλά
ήδη έχεις. Και πίστεψέ με, και μόνο που έχεις τα μάτια για να διαβάζεις και την
ικανότητα να καταλαβαίνεις αυτό το κείμενο αυτή τη στιγμή , έχεις ήδη πολλά…
Κάτσε λοιπόν
κάτω, πάρε μια βαθιά ανάσα και άρχισε να απαριθμείς όλα όσα έχεις. Ξεκίνα να
λες έχω την υγεία μου, ένα σπίτι για να γυρνάω, έναν άνθρωπο για να μιλάω,
φαγητό για να φάω, νερό για να πιω, όνειρα για να πάω παρακάτω και θέλω και…
Βγάλε το <<μόνο>>
από τη σκέψη σου και βάλε το <<και>>. Να θέλεις και κάτι άλλο και όχι μόνο… με την απλή
αυτή κίνηση ήδη μαθαίνεις τον εαυτό σου να αναγνωρίζει ότι ακόμα και αν δεν
έχεις το μαγικό αυτό αντικείμενο της επιθυμίας σου, έχεις ήδη άλλα τα οποία σε
κάνουν δυνατό , σε αφήνουν να συνεχίζεις
να ζεις όπως και πριν θελήσεις και ενδεχομένως πριν αποτύχεις.
Βάλε το χέρι σου στην καρδιά σου και άκου για λίγα λεπτά τους χτύπους της. Χτυπούσε πριν και θα χτυπάει ακόμα και μετά από όσα σε πόνεσαν, όσα έχασες, όσα θέλησες, όσα δεν μπορείς να έχεις. Και όσο χτυπάει σημαίνει ότι κάπου εκεί μέσα υπάρχει ακόμα η δύναμη να χαμογελάς και να ελπίζεις… Θυμήσου ότι δεν θα χτυπάει όμως για πάντα. Γι’ αυτό και ο χρόνος σου είναι πολύ πολύτιμος για να τον αναλώνεις σε αυτολύπηση, θυμό, γκρίνια και αρνητικότητα. Όσο εύκολα μπορούν να σε τυλίξουν αυτά τα συναισθήματα, τόσο γρήγορα και να τους κλείνεις την πόρτα.
Θέλεις να
είσαι χαρούμενος ; Σταμάτα να χτυπάς τον εαυτό σου γι' αυτά που δεν έχει . Δείξε
ευγνωμοσύνη σε αυτά που σε έφεραν ως εδώ και συνέχισε να κυνηγάς αυτό που θες
και αυτό που μπορείς να φτάσεις, με ψυχραιμία.
Είναι το μόνο που έχεις να κάνεις.
Γράφει, η Μαριαλένα Τσομπανάκη
