Σας καλησπερίζω για ακόμα μια Κυριακή φίλοι μου, και σήμερα το θέμα μιλάει από μόνο του. Πόσες και πόσες φορές την έχεις ακούσει αυτή τη φράση από μαμάδες, γιαγιάδες, θείες και οποιονδήποτε θηλυκού, κυρίως, γένους συγγενή και επίσης πόσες ακόμα φορές  την έχεις αγνοήσει. Και όσο παράξενο κι αν είναι να ακούς κάτι τέτοιο μέσα Αυγούστου, γιατί κακά τα ψέματα οι κακές μητρικές συνήθειες δεν γνωρίζουν εποχές, τώρα που έπιασαν τα κρύα, δυστυχώς θα πρέπει να την ακολουθήσεις.

     Να την βάλεις την ζακέτα σου, να τον πιεις το χυμό σου και να μην διαμαρτύρεσαι. Γιατί αν το παίζεις χαλαρός και άνετος και δεν προσέξεις , το πιο πιθανό είναι ότι θα καταλήξεις σαν κι εμένα. Και με αυτό εννοώ: κρυωμένος, με ένα βήχα που θα ζήλευε και ο πιο αφοσιωμένος καπνιστής, ένα βουνό από χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα να συσσωρεύεται αργά γύρω σου και κατακόκκινα μάτια που κοιτάζουν απελπισμένα το ταβάνι μήπως βρουν την απάντηση στο γιατί ; γιατί σε μένα ;;;

   Ναι φυσικά και όλοι γινόμαστε μελοδραματικοί όταν αρρωσταίνουμε γι' αυτό και σήμερα μιας και με τη γρίπη, τις εναλλαγές του καιρού και τα μικρόβια που κυκλοφορούν είμαστε πολλοί οι άρρωστοι εκεί έξω φυσικά, αυτό θα είναι και το θέμα για το οποίο θα γκρινιάξουμε.

  Κι αυτό γιατί σε αντίθεση με το όταν είμασταν παιδιά, στα ενήλικα χρόνια μας η ζωή συνεχίζεται αμείλικτα. Και τι που δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου ; Και τι που βήχεις και φτερνίζεσαι κάθε λίγο και λιγάκι και το κεφάλι σου βουίζει από την καταρροή και τον πυρετό ; Οι υποχρεώσεις τρέχουν και το κρυολόγημα δεν είναι υπολογισμένο στο πρόγραμμα. Γιατί άλλο είναι φίλε μου να αρρωσταίνεις, να πέφτεις στο κρεβατάκι σου και όλοι να τρέχουν πάνω από το κεφάλι σου με σούπες, τσάι και ντεπόν και άλλο να αρρωσταίνεις και ταυτόχρονα να σέρνεις τα πόδια σου σε λεωφορεία, μετρό, σχολές, δουλειές και ότι άλλο δεινό που φαντάζει δέκα φορές χειρότερο όταν κουβαλάς και το κρύωμα μαζί σου.

  Επίσης ακόμα χειρότερο είναι να αρρωσταίνεις, όπως εγώ καλή ώρα,  σαββατοκύριακο. Γιατί ενώ έχεις τουλάχιστον το περιθώριο να χαλαρώσεις λίγο και να δώσεις το χρόνο στο κρυολόγημα να κάνει τον κύκλο του χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να βγεις από το σπίτι σου, το κακό είναι ότι χάνεις το καλό κομμάτι της εβδομάδας. Δεν ξεκουράζεσαι, δεν ανασυντάσσεσαι, δεν αφιερώνεις  χρόνο  στα πράγματα που πραγματικά θέλεις να κάνεις, στους φίλους ή τους συγγενείς που ανυπομονούσες να δεις και ξεκινάς μια νέα εβδομάδα πιο κουρασμένος και κακόκεφος από ποτέ.

  Και είναι πολλά σε ένα κρυολόγημα που μπορούν να κάνουν την υπομονή να εξαντλείται ακόμη και για τον πιο χαμηλών τόνων, καλόβουλο και στωικό της παρέας. Γιατί ο πυρετός πες ότι παλεύεται, με ένα ( ή δυο...) αντιπυρετικά, το ίδιο και ο πονοκέφαλος. Αλλά το μπούκωμα; Αυτό το δαιμονισμένο σύμπτωμα που σου στερεί την αναπνοή και σε κάνει να σέρνεσαι από καναπέ σε κρεβάτι με το στόμα ανοιχτό και την ενέργεια στο πάτωμα ; Και φυσικά η αναπνοή από το στόμα επιδεινώνει τον βήχα ο οποίος, όπως πολύ σωστά λέει και ο λαός , δεν κρύβεται με τίποτα. Δεν πάει να είσαι σε διάλεξη με άλλο εκατό άτομα και απόλυτη ησυχία, δεν πάει να είσαι σε μετρό δίπλα σε άλλους πενήντα που σε κοιτάνε σαν φυματικό, δεν πάει να κοιμάσαι ; Όοοχι άμα ο βήχας αποφασίσει ότι είναι η ώρα να βήξεις ή θα βήξεις ή θα πνιγείς. Μπορείς να διαλέξεις. Το ίδιο και με το φτέρνισμα με τη διαφορά ότι κάθε φορά που φτερνίζεσαι ,νιώθεις και ένα μικρό σφυρί να σου χτυπάει το κεφάλι από μέσα. Τέλειο ; Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και την έλλειψη ύπνου ως φυσικό επακόλουθο... πόσο να αντέξεις κανείς ;;;
 
  Bέβαια από την άλλη πρέπει να παραδεχτούμε, ότι παρά το μελοδραματισμό μας, ένα εποχιακό κρυολόγημα θα κρατήσει μερικές μέρες. Όσο και να μας ταλαιπωρεί όσο και να μας εκνευρίζει και να επηρεάζει το πρόγραμμα και την αποδοτικότητά μας, σύντομα θα είναι παρελθόν και η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά χωρίς δυσκολία, με τους κανονικούς της ρυθμούς . Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους συνανθρώπους μας εκεί έξω που παλεύουν καθημερινά με ασθένειες χρόνιες και απειλητικές, που πολύ θα ήθελαν να έχουν το απλό κρύωμα για το οποίο εμείς τώρα γκρινιάζουμε ως το μοναδικό τους πρόβλημα. Ας πάρουμε λοιπόν μια βαθιά ανάσα (από το στόμα κατά πάσα πιθανότητα) και ας αποβάλουμε όση από την αρνητική ενέργεια γίνεται.

  Κάντε ένα ζεστό μπάνιο, φτιάξτε ένα καυτό τσάι με μέλι, πάρτε τα φάρμακά σας, βάλτε το Home Alone να παίζει και κουκουλωθείτε στο κρεβάτι σας. Κοιμηθείτε όσο περισσότερο γίνεται και ντυθείτε καλά την εβδομάδα που έρχεται. Το επόμενο σαβατοκύριακο θα είναι καλύτερο, πιο χριστουγεννιάτικο και πιο ξεκούραστο.

  Εμείς φυσικά θα τα ξαναπούμε την άλλη Κυριακή. Μέχρι τότε μην ξεχνάτε να  φοράτε τη ζακέτα σας και καλή μας εβδομάδα!


Γράφει, η Μαριαλένα Τσομπανάκη